Cmentarz wojenny nr 202 w Tarnowie

Cmentarz wojenny nr 202 w Tarnowie jest austriackim cmentarzem wojennym z okresu I wojny światowej. Projektantem ozdobnej bramy i pamiątkowego obelisku był wiedeński rzeźbiarz Heinrich Scholz.
Cmentarz został utworzony w 1914 roku i znajduje się w północnej części Tarnowa. Ograniczony jest ul. Starodąbrowską od wschodu oraz ul. Szpitalną i al. Matki Bożej Fatimskiej od zachodu.
Wejście znajduje się od strony wschodniej i zamykane jest dwuskrzydłowymi wrotami z metalowych prętów z motywami krzyża łacińskiego. Jego główny element stanowi pomnik w kształcie usytuowanego na stopniowanym cokole ściętego ostrosłupa. Cmentarz ogrodzony jest od strony ul. Szpitalnej betonowymi słupami połączonymi parami metalowych rur. Na cmentarzu znajduje się stanowiąca oryginalny element pierwotnego wystroju betonowa płyta z krzyżem łacińskim i napisem:
„AUF DIESEM FELDE DER EHRE/ RUHEN 472 TAPFERE HELDENSÖHNE/ DER K.K. ÖST.UNG. ARMEE, DIE DEN/ HELDEN TOD IM KÄMPFE FÜR/ KAISER UND VATERLAND FANDEN/ 1914-1915”.

Na cmentarzu znajdują się dwa nagrobki:
- na grobie 77 - metalowy krzyż z tabliczką z napisem informacyjnym w języku słowackim oraz nazwiskami czterech żołnierzy
- na grobie 70 - betonowa stela z emaliowaną tablicą z nazwiskami pochowanych, zwieńczona żeliwnym krzyżem maltańskim z motywem wieńca laurowego (zrekonstruowany w 2014 r. z inicjatywy Muzeum Okręgowego w Tarnowie).

Jest to dawny, XIX-wieczny, cmentarz garnizonowy armii austriackiej na którym podczas Wielkiej Wojny chowano poległych w walkach w okolicach Tarnowa w 1914 i w początkach 1915 roku, oraz zmarłych w tarnowskich szpitalach i lazaretach żołnierzy. W 165 mogiłach zbiorowych i 28 pojedynczych spoczywa 680 żołnierzy armii austro-węgierskiej, 9 żołnierzy armii niemieckiej i 796 żołnierzy armii rosyjskiej zmarłych od początku I wojny światowej do 25 maja 1915 r.Znane są nazwiska prawie połowy z nich. W okresie międzywojennym o cmentarz nie dbano, zarastał trawą i niszczał. Podczas II wojny światowej armia niemiecka urządziła na cmentarzu stanowisko obrony przeciwlotniczej, niszcząc bramę wejściową.

Po wojnie dokończono dzieło zniszczenia cmentarza i do ostatecznej likwidacji doszło w 1964 roku. Zakład Zieleni Miejskiej wywiózł z terenu nekropolii ostatnią zachowaną płytę i zaorał teren. Pozostały tylko rzędy wyniosłych drzew, tworzące aleje w kształcie krzyża i pamięć wśród ludzi, którzy przez wiele lat w dzień zmarłych zapalali tam znicze i stawiali na pustym miejscu. Przez kilka lat po likwidacji miejsce to służyło wędrującym taborom cygańskim, a po ustawowym zakazie wędrowania Cyganów stało się punktem spotkań miejscowych pijaków i zieleńcem służącym za toaletę dla wyprowadzanych tam psów. Dopiero w 2011 roku Miasto rozpoczęło odtwarzanie cmentarza. Zrekonstruowano bramę i ogrodzenie od strony zachodniej oraz obelisk w centrum nekropolii.

Na cmentarzu rodzina poległego podczas I wojny i pochowanego tutaj żołnierza, pochodzącego z Modrej na terenie dzisiejszej Słowacji, postawiła niewielki krzyż. Umieszczono na nim tabliczkę z nazwiskami pochodzących z tego miasta żołnierzy, spoczywających w tym miejscu.